Zmienność otaczającego nas świata, o której często tu piszę, zachęca nas do refleksji nad słowami Alvina Tofflera. „Analfabeci przyszłości to nie ci, którzy nie potrafią czytać ani pisać, ale ci którzy nie potrafią się uczyć, oduczać i ponownie uczyć”.
Uczenie się czegoś nowego, szczególnie jeśli nas to naprawdę interesuje, jest zwykle przyjemne.
Oduczenie się to jednak coś zupełnie innego. Oduczanie może być dla nas wyzwaniem, ponieważ osadzone jest w dekonstrukcji dotychczasowego sposobu myślenia i działania. Poprzednie idee, przekonania, założenia muszą zostać całkowicie usunięte, aby nowe mogły rozkwitnąć. W psychologii możemy o tym mówić w kategoriach odpuszczania ograniczających przekonań i negatywnych zachowań. Neuropsychologia mówi o ponownym „okablowaniu”.
Wiemy, że proces ten często wymaga czasu i zajrzenia do głębszych warstw. Demontaż czegoś, co wydawało się częścią nas, nieuchronnie pomoże nam głębiej zastanowić się nad tym, kim naprawdę jesteśmy, czego chcemy, jak myślimy i co czujemy.
Cykl, o którym pisze Toffler jest niezwykle ważny w świecie, który zmienia się i rozwija w tak szybkim tempie. Świat potrzebuje ludzi, którzy potrafią kwestionować to co znane, są otwarci na zmiany i reagują proaktywnie na to co życie przynosi. A z drugiej strony odrzucają to co im nie służy, ponieważ nie pasuje już do tego, kim są w tym momencie życia. Uczenie się nowych rzeczy powoduje, że przywiązujemy większą wagę do procesu i jesteśmy bardziej obecni.
W ten sposób dokonuje się naturalny płynny rozwój nas i świata. Dokonuje się transformacja.
